Haar schilderijen zijn gemaakt naar modellen van kinderen. Ze dragen een doornenkroon, een sluier of ze zijn geblinddoekt. Of hun ogen zijn voorzien van een apart laagje verf - een schelpje - waardoor het staren wordt beklemtoond. Of het gebit is geen gebit maar decoratie: niet eten maar showen is belangrijk. Een beugel als statement. Waarom kinderen, vraag ik haar? Hun gezichten zijn nog niet getekend, antwoordt ze. Leeftijd als onschuld.
Katinka Lampe signeert haar catalogus voor Gelske (die vandaag 51 is geworden). Dat lijkt me een mooi cadeau. Het huidige werk van Lampe doet denken aan dat van Kikki Lamers. Ze hebben beiden gestudeerd aan de Sint Joost in Den Bosch (officieel de Koninklijke Akademie voor Kunst en Vormgeving).
Dit is werk van Ruud van Empel. Ook hij gebruikt kinderhoofden als icoon, maar in een heel andere setting. Zijn techniek bestaat uit het fotograferen van modellen en het bewerken van de opnames (landschappen, close-ups en portretten). Over picturalisme gesproken. Daarvoor moet je nu in het Rembrandthuis zijn: In atmosferisch licht.
Bij Gabriel Rolt hangt nu werk van Dawn Mellor. Het thema (vermeende onschuld van een icoon) is verwant aan dat van Lampe maar het uitgangspunt is tegenovergesteld. Het schetsmatige portret van Scarlett Johansson bijvoorbeeld is een toonbeeld van geschondenheid: Each painting isolates the actress in the canvas, with its iconic figure subjected to warped symbolism, acts of violence and physical mutation. Zo vat Gabriel Rolt het thema samen in het persbericht. Iconoclasme op canvas.Links
http://www.ronmandos.nl/exhibition/current
http://web.ruudvanempel.nl/home.html
http://www.gabrielrolt.com/exhibitions.aspx
In atmosferisch licht
