Dit is de laatste foto die ik tijdens de eerste en laatste opening van de Boesner Galerie heb gemaakt. Sinds veertien dagen bestaat Boesner Amsterdam niet meer. Het kon blijkbaar niet uit . Ook al heeft de sluiting van deze vestiging niets met de huidige financiële recessie te maken. Zo is mij verzekerd. De expositie van Anton Dijkgraaf heet Wag your tail, die van Sylvia Keppel Solace of Nature, zeer toepasselijke titels voor een ruimte die straks voor andere doeleinden wordt gebruikt.
De man die links op deze foto staat is Percy. Hij kwam naast me staan toen ik foto's maakte van de lege winkelruimte. We raakten aan de praat. Hij vertelde hoe hij op deze expostie verzeild was geraakt en daarbij liet hij per abuis de naam van Ruud Krikke vallen. Hij bedoelde iemand anders. Die ander interesseerde me niet zoveel maar Ruud wel.De familie Krikke ken ik nog uit de periode dat ik als kind in Holtenbroek woonde. Holtenbroek was een gloednieuwe wijk die eind vijftiger jaren in Zwolle uit grond is gestampt. Eind jaren tachtig heb ik Ruud nog een keer in Amsterdam ontmoet, toen zat hij al in de sociale advocatuur. Daar kent Percy hem dus van.
Ik vertelde hem over Six Degrees of Separation, een film van Fred Schepisi uit 1993 waarin Will Smith (popartiest en filmacteur) een prachtige rol speelt als intrigant Paul. Verbale hoogstandjes en schitterende dialogen larderen deze film die je nooit meer vergeet. En je vergeeft Will Smith al zijn andere, vaak flauwe rollen. De titel is ontleend aan de theorie dat iedereen op aarde niet verder van elkaar verwijderd is dan zes netwerken (zes gradaties van scheiding). En dat naar aanleiding van een verspreking.
Dit is mevrouw T. Vreugdenhil. Haar heb ik voor het mooiste werk van Anton Dijkgraaf gefotografeerd. Ook zij schildert. Wel heel anders hoor!, voegt ze eraan toe. Ze heft het glas op het werk van Anton.
