Druppels, druipers, strepen, vlekken, vegen, slingers: de losse toets van Bert Jacobs leent zich uitstekend voor expressieve uitingen. Wat we zien is verf, vooral verf en dan pas afbeelding. Of is het eerst de expressieve kracht van de afbeelding die we opmerken, dan de verf op het doek en dan – nagenoeg met de blik naar binnen gericht – even een pauze: het zoeken naar verbanden en betekenissen?
Zijn vluchtige toets is de constante, zijn onderwerpen variëren: van een macabere dans tot een pakezel, een boom vol geslachte kippen en opvallend mooie portretten van gehavende mannen.
Dans Macabre (Zonder titel, 2010): de dansavond is uitgedraaid op een drama met dodelijke gevolgen, de winnaars weten niet van ophouden, het enige jurylid dat nog in leven is, houdt het paar nauwlettend in de gaten want er moet altijd een getuige zijn. Op de vloer van liggen verfrommelde gewaden, sporen van overrompeling. De nummers spreken voor zich. Rode spetters wijzen op een dramatisch verloop van de wedstrijd. Wie de overlevenden op dit Wagneriaanse bal zijn hoeven we ons niet af te vragen. Ze zijn de hoofdpersonen op dit doek.
Bert Jacobs, geboren in 1983 is een hardwerkende schilder die zo te zien schildert in de traditie van de zogenaamde Tilburgse school (Ronald Zuurmond, Reinoud van Vught, Marc Mulders) en van grote Britse schilders als Frank Auerbach, Francis Bacon en Lucian Freud: expressief dus. Dat concludeer ik uit zijn manier van schilderen, want tijdens de opening heb ik hem nauwelijks gesproken. Wel heb ik een tijdlang met zijn ouders gepraat en van hen hoorde ik Bert al vanaf zijn vroege jeugd bezig is geweest met kunst. Zijn moeder heeft al de tekeningen uit zijn jeugd bewaard.
Jeroen Beker, voorzitter van Stichting Open Ateliers Zuidoost, heeft de expositie op vijftien januari geopend. Dat deed hij met verve.
zo heeft Bert Jacobs de expositie genoemd.
Nb
De foto's van de hier afgebeelde schilderijen zijn uitsnedes van een grotere schilderijen.
links
links
