Dit is een detail van een van de acht aquareltekeningen van Marc Mulders. Ook dit werk hangt in de Grote Kerk van Breda. 
Dit is een groter detail.
En dit is een schilderij op zich. Wonderbaarlijk dit werk en zeker dit detail. De kleuren spatten ervan af. Pas als je er met je neus voor staat, zie je het eerste mensenpaar met de groene blaadjes voor de schaamstreek. Dat mensenpaar is ongetwijfeld een citaat, maar ik kan het niet thuisbrengen (Vlaamse Primitieven of Lucas Cranach de Oude vermoed ik, ook al zijn de figuurtjes wat aan de slanke kant). Deze tekening is de enige die geen titel heeft (zonder titel 2009).
De serie van Marc Mulders is totaal tegengesteld aan de serie van Albert Servaes. In de veertien schilderijen van de kruisweg van Servaes staat het lijden centraal, geschilderd in donkere tonen en expressieve verfstreken.
In dit werk staat het orgasme van kleur centraal. Je zou het een heidense viering (extase) kunnen noemen van het christelijke lijden (kern).
Liever leg ik deze link. Dit is een schilderij van Tiepolo (let op de expressieve kracht van oranje en blauw), een van de grote rococo-schilders uit het Italië van de achttiende eeuw.Dit schilderij lijkt op wat we tegenwoordig een collage noemen. De zwaarte van de bouwwerken (rechts), het beweeglijke van de figuren (let op de vleugels) en het rijm van de armen en de benen. De ritmische diagonaal. Oude mannen, jonge vrouwen, babies. Het sfumato van Leonardo. Marmer en menselijk vlees. En natuurlijk het verhevene.
Prachtig.
Links
Marc Mulders
Giambattista Tiepolo
