Vorm

Nee, liever in het Nederlands, zegt ze met een onmiskenbaar accent. Ik had haar graag in het Duits over haar eigen werk horen vertellen, maar zij beslist anders. Charlotte Mumm maakt bijzonder werk. Ze bestudeert de tweedimensionale vorm van dier of mens waarbij ze vaak een geometrisch element toevoegt.

Je zou het een extensie kunnen noemen. Toeval speelt een grote rol, vertelt Mumm. De tekeningen hangen als bescheiden ornamentjes aan de muur. Aanvankelijk zag ik er iets anekdotisch in, maar daar kwam ik al snel op terug. Het gaat om vorm als eerste aanzet tot metamorfose.

In deze tekening krijgt verwondering op meer manieren vorm. De centaur verbaast zich over de bulten of schubben op zijn eigen rug. Bovenop zijn hoofd zie je een rood driehoekje dat je kunt opvatten als een formele kanttekening bij die verwondering. Daarover kan de centaur zich niet verwonderen want hij kan dat driehoekje niet zien (behalve in een spiegelend oppervlak).
De vraag die zich opdringt is natuurlijk of hij zich überhaupt verbaast over zijn eigen hoedanigheid.

Vooral dit vogeltje zet je op het verkeerde been. Het oogt onschuldig, op het kitscherige af maar dat ligt aan de kleuren, de ronde vormen en het takje waarop beide voorwerpen rusten.
Wat nemen wij in eerste instantie waar?
De kleuren, de vormen, een vogeltje, een takje?
Dat soort vragen roept deze tekening op.

Thuisgekomen vraag ik me af of de ondergrond die ze heeft gebruikt een bierviltje is. Dat moet ik haar nog even vragen.

Ze maakt ook driedimensionaal werk dat al even intrigerend is als bovengenoemd werk. Dit is er een voorbeeld van.

Info

• Charlotte Mumm heeft nog geen website maar er wordt aan gewerkt.
• Zie: Charlotte Mumm

Ladder

Paula dos Santos en José Estevao willen zich met deze installatie in hun atelier in Kruitberg blijkbaar onttrekken aan de zwaartekracht. Daarbij roepen ze Friedrich Nietzsche en Ludwig Wittgenstein te hulp. Wellicht dat deze filosofen onze gezichtspunten kunnen verhelderen.
Ze zijn als elkaars tegenpolen te beschouwen. Wittgenstein analyseert taal tot op het bot, Nietzsche dompelt je onder in een orgie van retorische hoogstandjes.

Wittgenstein beschouwde zijn meest beroemd geworden geschrift als een ladder die je na lezing kunt wegdoen. De Tractatus als therapie. De zeven uitgangspunten zijn op Wikipedia te vinden. Ze zijn hoogst verleidelijk, vooral vanwege hun beknoptheid. De laatste is de meest bekende: Waar men niet over spreken kan, daarover moet men zwijgen. Wellicht dat beide kunstenaars hierop doelen.

In Also sprach Zarathustra heeft Friedrich Nietzsche het ook over treden (Stufen), maar dan als een middel om geestelijk hogerop te komen. Übermensch heeft een kwalijke klank gekregen maar zijn idee was dat de mens zich permanent zou moeten ontwikkelen, zodat hij het hoogste zou bereiken wat hij überhaupt bereiken kan. Daar is op zich niets mis mee. Integendeel zou ik zeggen.
Von allem Geschriebenen liebe ich nur das, was einer mit seinem Blute schreibt. Schreibe mit Blut: und du wirst erfahren. dass Blut Geist ist. De eerste zin uit Vom Lesen und Schreiben van Die Reden Zarathustras. Welke schrijver schrijft er nog dergelijk proza? De enige die in de buurt komt is natuurlijk Peter Sloterdijk.

Of een laddertje van boomstammetjes het geëigende middel is, kun je je wel afvragen. Het stukje pvc is bijvoorbeeld heel wat minder opvallend dan het prikkeldraad dat om de ladder is gedrapeerd, maar juist dat detail lijkt op improvisatie te wijzen. Het prikkeldraad is echter toegevoegd als een extra belemmering om het doel te bereiken: schone handen houd je zeker niet (het bloed van Nietzsche).

Ik moet ook aan de ladder van Thomas denken, de viriele glazenwasser uit De Ondraaglijke Lichtheid van het Bestaan (1984) van Milan Kundera en de metaforen stapelen zich op tot een heuse Jacobsladder.

De anticlimax in de goede zin van het woord. Dit laddertje was het afgelopen weekend te koop bij K, de mini-supermarkt in Echtenstein. Het is niet door Bert Jacobs gemaakt maar door een van zijn leveranciers.

Info

• Het Heilige Moeten, een biografie van Ray Monk is zeer de moeite waard. Uitgegeven in 1990 en het jaar daarop al door Ronald Jonkers in het Nederlands vertaald.

• Deze prachtige foto van Nietzsche is een van de zestien foto's die gemaakt zijn door de kunstenaar Hans Olde toen hij van juni tot augustus in 1899 in Weimar.verbleef om er portretten van Nietzsche te maken. Uiteraard onder het toeziend oog van mevrouw Forster, de zuster van Nietzsche. Let ook even op het blokpatroon in de leuning van de stoel waarop Nietzsche zit: het lijkt op een laddertje.

De Kunst van het Verpakken (3)

Wat een fantastisch idee van Bert Jacobs om een mini-supermarkt op te zetten tijdens de OA-weekeinden in Amsterdam Zuidoost, locatie Echtenstein. De winkel heet kortweg K. Je kunt er bijzondere dingen kopen, dus niet alleen bekijken. Ik heb gauw even tien euro geleend van Manuel want ik had niets bij me.

Wat ik gekocht heb:
1) These Boots Are Made For Walking voor € 0,29
2) Oorlogskleedje van € 4,99 voor € 0,89
3) Een foto van een schone blonde (Rara?) van € 2,19 voor € 1,49
4) Fashion Starterskit II van € 4,99 voor € 1,49
5) Het duurste artikel: Vijf Stukjes Liesje voor € 10, - voor € 5, -
6) Ritje Tegen Gunstige Prijs voor € 0,79
Totaal € 9,95

De auto - Ritje Tegen Gunstige Prijs - heb ik aan Paula dos Santos gegeven.
Die kan ze goed gebruiken want ze had er geen.
K gaat voor Kwaliteit, dat is duidelijk. Daar wil ik wel reclame voor maken.
Links
http://www.oar09.nl/promo/