Dit is Ulla Eriksen van de Gerrit Rietveld Academie. Ze werkt aan een iglo van karton en spiegelende tegeltjes. Toen ik een praatje met haar maakte was ze bezig met de derde laag. De eerste twee lagen van de bouwstenen zijn normaal, de volgende lagen hebben een lichte afwijking aan de onder- en bovenzijde zodat er uiteindelijk een vorm ontstaat die op een iglo lijkt. Of het allemaal lukt weet ze nog niet precies. Het is nog even afwachten. Ook de temperatuur in de Oude Kerk werkt niet echt mee: de lijm droogt erg langzaam. Wat wel meewerkt is het zonlicht dat op de spiegeltjes valt. Door de weerkaatsing van het licht ontstaan er mooie patronen op de eeuwenoude grafstenen. Ze noemt het zelf een Disco Igloo.
'It is a mix between a disco ball and an igloo. It has mirrors on the outside like the disco ball, but the shape tells it is an igloo.The disco igloo is a shelter as much as it is a party object. The shelter has an inverted nature where the mirror ball has an extrovert and very outreaching nature. They are both night objects but in opposite ways. Two ways to hide. The work deals with all the things a party situation refers to mixed with the purity and loneliness an igloo represents to me'. Over een week of twee ga ik nog een keer langs. Dan is de iglo af. En maar hopen dat de zon ook dan schijnt.
'Deze lichaamsdelen geven individuen in verschillende fases van het leven weer. De manier waarop ze hangen en de sfeer die ze uitstralen, zijn een verwijzing naar de duistere en ondergrondse kant van het leven'. Natasja Alers is de naam van de kunstenaar. De ledematen zijn van keramiek.
