Detail: Portret van Diogenes van Sinope (404 - 323), zittend in zijn ton. Het lampje waarmee hij naar mensen zocht is zijn vaste attribuut. Net als Sokrates was ook hij een zoekende en hardop denkende (straat)filosoof. Deze filosofen zijn inmiddels uitgestorven.
John William Waterhouse (1849 - 1917) moet het vooral hebben van anekdotes, van sfeer en bij nader inzien van vorm. De ronde vorm wordt een aantal keren herhaald: in de parasol bijvoorbeeld (detail).
En in het patroon van de japon die deze vrouw draagt (tig-keer). Aanvankelijk dacht ik dat ze iets in haar hand hield. Diogenes, geschilderd in 1882, kunt u in het Groninger Museum bewonderen, maar dan moet u snel zijn want de tentoonstelling is bijna ten einde (3 mei is de laatste dag).
Hamydryad hangt er ook. Een dryade is een boomnimf in de Griekse mythologie die wel lang kon leven maar niet onsterfelijk was zoals Zeus of Apollon. Als de eik sterft, sterft de boomnimf ook. Deze boomnimf wordt uit haar veilige omgeving gelokt door een panfluit. Pan is de god van het bos, van de natuur (zoals wij haar graag zien). Zijn geluiden brengen paniek voort (zegt de stem van de audiofoon).Dit schilderij, geschilderd in 1893, doet me denken aan twee recente werken (2007) van Juul Kraijer. Ze waren onlangs te zien in het Cobra Museum in Amstelveen. Bij Kraijer is de metamorfose van boom naar vrouw vollediger dan bij Waterhouse.
Bij de negentiende-eeuwse schilder zie je een vrouw die uit een boom stapt, in de werken van Kraijer is dat niet het geval: vrouw en boom (of man en boom) zijn een. Ook bij Juul Kraijer is er sprake van mysterie en lot (destiny), maar subtieler, aarzelender: geheel in overeenkomst met haar tekeningen in houtskool of pastel. Haar werk laat ook veel meer te raden over: minder is meer.
Link: Betoverd door Vrouwen
Dit prachtige boekwerk heb ik vanmiddag aangeschaft 
Maar ik begin met de varkens. Dat waren er drie. Dit varken krijgt van mij de eerste prijs. Vlees in de vorm van een varken, ingesnoerd door touw: als ging het om een rollade. Het levensdoel van een varken is gevangenschap. Alleen de krulstaart ontsnapt aan deze boeien maar dat is schijn, want de lus om de krulstaart vormt zowel het begin als het eind van het touw. Je zou het de ontknoping kunnen noemen. Het is geschilderd door Cor Visser en de titel is Piggy wiggy, techniek: acryl op paneel. Er staat geen jaartal bij.
Het tweede varken - Made in China-Zeug - trekt alle aandacht naar zich toe. Kijk hier maar eens naar. Zeug met biggetjes oftwel de belegering van de moeder. Biggetjes als parasieten. Ik kon niet op het woord zeug komen dus sloeg ik aan het googlen. De eerste hit op varken vrouwtje was een spreekbeurt van 
Vrije interpretatie: dit schilderij gaat niet over varkens, het gaat over Chinezen die worden ingehuurd door de Kunstfabriek en onder die naam werk verkopen. Nou ja, verkopen. Aanleveren. Zij produceren werk in opdracht van de Kunstfabriek die het vervolgens verkoopt. Deze schilders kunnen schilderen maar ze hebben zich in dienst gesteld van Nederlandse opdrachtgevers. Waar op zich niets mis mee is. Naar Nederlandse maatstaven worden ze onderbetaald, in China kunnen ze er van leven. Als je van betaalbare kitsch houdt, moet je hier zijn. Geen intellectuele camp maar uiting van een plaatjescultuur die niet geënt is op de inspiratie van het individu maar op de imitatie van wat al bestaat: als foto of als schilderij.
Het derde varken is een illustratie uit Wilbur Kuik. Het is gemaakt door Peter Brouwers. Dit varken is het varken zoals wij het graag zien. Zeker als wij verhalen vertellen aan onze kinderen. Het nostalgische varken gezien door de bril van Vader vertelt aan vierjarigen. Geef mij dan maar de spreekbuurt van Kim.