Voordat je de expositieruimte betreedt, word je verzocht om je schoenen uit te trekken. Als je de gesluierde ruimte betreedt, begrijp je waarom: het is een grote chillroom. Voordat je het weet, word je ondergedompeld in een oceaan van continue veranderende beelden en trance-achtige muziek.
Een bonte kleurrijke wereld trekt aan je voorbij: vruchten, planten, bloemen, hemel en aarde. Vrouwenlichamen waarop nu eens wordt ingezoomd, dan weer uitgezoomd. Close-ups van gezichten en vooral geopende monden. Voeten die samensmelten, lichamen die in elkaar overvloeien. Alles lijkt onderhevig aan een Escherachtig spel van verdubbeling en metamorfose.Op de vloerbedekking liggen langwerpige kussens. In een ruimte bevinden zich twee stapels tapijten die lijken op terrasvormige eilanden. Daarop kunnen de bezoekers gaan liggen om vervolgens hun blik omhoog te richten: daar stroomt het leven aan je voorbij op een scherm dat zelf een orgaan lijkt.
Ook in dit Gesamstkunstwerk komen vrouwen voor die zich in het water bevinden, maar wat een verschil met de Ophelia's in het MMKA (Arnhem). Daar overheerst de melancholie, hier levensvreugde en exaltatie over het leven zelf: een eerbetoon aan hemel en aarde als een betoverende metamorfose van al wat is.De videobeelden worden geprojecteerd op de vloer, op het plafond, op drie wanden tegelijk: op en door een sluier van vitrage gordijnen.
Elixer, Het video-organisme van Pipilotti Rist, is een buitengewoon mooie overzichtstentoonstelling geworden, even sensueel als meditatief. Pipilotti Rist, Rotterdam en Nederland kunnen er alledrie trots op zijn.
Ik heb veel jonge mensen gezien, geen grijzende dames of kalende heren (ik heb even niet in de spiegel gekeken). Wel jengelende kinderen gehoord (die vonden het toch wat minder boeiend).Link: www.boijmans.nl
