Donderdagavond 2 april was de opening van de tentoonstelling die Boesner nu voor de tweede keer heeft georganiseerd. De kwaliteit van de werken varieert nogal, maar daar houd ik wel van. Ieder mag zijn of haar eigen keuze maken. Tijdens de opening heb ik kennis gemaakt met Anja van de Poll. Zij stapte heel kordaat op me af en vroeg me waar mijn werk hing of stond. Ik wees haar op mijn fotocollage van de gevel van Dennenrode. Vervolgens liet zij mij haar werk zien, dat was klein en kleurrijk maar ze had een hele wand tot haar beschikking (de wand was hooguit 50 cm breed). Ze moest er zelf om lachen. Doorgaans maakt ze groter werk, vertelde ze. Onze ontmoeting leidde tot een andere ontmoeting, nu met Rogier Samuels. Hij maakt grotesken of monsters, en dat doet hij op een overtuigende manier. 
Maar ik begin met de varkens. Dat waren er drie. Dit varken krijgt van mij de eerste prijs. Vlees in de vorm van een varken, ingesnoerd door touw: als ging het om een rollade. Het levensdoel van een varken is gevangenschap. Alleen de krulstaart ontsnapt aan deze boeien maar dat is schijn, want de lus om de krulstaart vormt zowel het begin als het eind van het touw. Je zou het de ontknoping kunnen noemen. Het is geschilderd door Cor Visser en de titel is Piggy wiggy, techniek: acryl op paneel. Er staat geen jaartal bij.
Het tweede varken - Made in China-Zeug - trekt alle aandacht naar zich toe. Kijk hier maar eens naar. Zeug met biggetjes oftwel de belegering van de moeder. Biggetjes als parasieten. Ik kon niet op het woord zeug komen dus sloeg ik aan het googlen. De eerste hit op varken vrouwtje was een spreekbeurt van Kim Detollenaere. Dank je wel Kim. Pas daarna zag ik dat het woord zeug ook in de titel voorkwam. 
Vrije interpretatie: dit schilderij gaat niet over varkens, het gaat over Chinezen die worden ingehuurd door de Kunstfabriek en onder die naam werk verkopen. Nou ja, verkopen. Aanleveren. Zij produceren werk in opdracht van de Kunstfabriek die het vervolgens verkoopt. Deze schilders kunnen schilderen maar ze hebben zich in dienst gesteld van Nederlandse opdrachtgevers. Waar op zich niets mis mee is. Naar Nederlandse maatstaven worden ze onderbetaald, in China kunnen ze er van leven. Als je van betaalbare kitsch houdt, moet je hier zijn. Geen intellectuele camp maar uiting van een plaatjescultuur die niet geënt is op de inspiratie van het individu maar op de imitatie van wat al bestaat: als foto of als schilderij.
Made in China - Zeug is te koop voor 1950 euro. Het olieverschilderij is gemaakt door Maartje Meerman in 2008.
Het derde varken is een illustratie uit Wilbur Kuik. Het is gemaakt door Peter Brouwers. Dit varken is het varken zoals wij het graag zien. Zeker als wij verhalen vertellen aan onze kinderen. Het nostalgische varken gezien door de bril van Vader vertelt aan vierjarigen. Geef mij dan maar de spreekbuurt van Kim.
Dit is het monster dat alles verslindt, gemaakt door Rogier Samuels. Het is een hele klus geweest, dat is duidelijk. Vooraf schetsen maken, modellen maken, dan de mallen, ook van de details, dan de mallen volgieten met kunststof en alles in elkaar zetten.Maar ik begin met de varkens. Dat waren er drie. Dit varken krijgt van mij de eerste prijs. Vlees in de vorm van een varken, ingesnoerd door touw: als ging het om een rollade. Het levensdoel van een varken is gevangenschap. Alleen de krulstaart ontsnapt aan deze boeien maar dat is schijn, want de lus om de krulstaart vormt zowel het begin als het eind van het touw. Je zou het de ontknoping kunnen noemen. Het is geschilderd door Cor Visser en de titel is Piggy wiggy, techniek: acryl op paneel. Er staat geen jaartal bij.Het tweede varken - Made in China-Zeug - trekt alle aandacht naar zich toe. Kijk hier maar eens naar. Zeug met biggetjes oftwel de belegering van de moeder. Biggetjes als parasieten. Ik kon niet op het woord zeug komen dus sloeg ik aan het googlen. De eerste hit op varken vrouwtje was een spreekbeurt van Kim Detollenaere. Dank je wel Kim. Pas daarna zag ik dat het woord zeug ook in de titel voorkwam. Vrije interpretatie: dit schilderij gaat niet over varkens, het gaat over Chinezen die worden ingehuurd door de Kunstfabriek en onder die naam werk verkopen. Nou ja, verkopen. Aanleveren. Zij produceren werk in opdracht van de Kunstfabriek die het vervolgens verkoopt. Deze schilders kunnen schilderen maar ze hebben zich in dienst gesteld van Nederlandse opdrachtgevers. Waar op zich niets mis mee is. Naar Nederlandse maatstaven worden ze onderbetaald, in China kunnen ze er van leven. Als je van betaalbare kitsch houdt, moet je hier zijn. Geen intellectuele camp maar uiting van een plaatjescultuur die niet geënt is op de inspiratie van het individu maar op de imitatie van wat al bestaat: als foto of als schilderij.Made in China - Zeug is te koop voor 1950 euro. Het olieverschilderij is gemaakt door Maartje Meerman in 2008.
Het derde varken is een illustratie uit Wilbur Kuik. Het is gemaakt door Peter Brouwers. Dit varken is het varken zoals wij het graag zien. Zeker als wij verhalen vertellen aan onze kinderen. Het nostalgische varken gezien door de bril van Vader vertelt aan vierjarigen. Geef mij dan maar de spreekbuurt van Kim.Saillant detail: het oog kan bewegen, dat wil zeggen: het kan in verschillende standen worden gezet. Hij zou eens moeten kijken op de site van Sergey Engel die ook zulke fantastische, alienachtige wezens maakt: hij tekent ze op papier. Ik heb hem bezig gezien op AAF 2008. Hij zat op de vloer van GO Gallery te tekenen: de ene tekening na de andere.
Links
Anja van de Pol (vooral omdat ze zo helder schrijft over wat haar drijft, zie bijvoorbeeld Pastelkrijt):
Boesner Amsterdam
Rogier Samuels
Sergey Engel
